IK BLIJF NOG LANGER
Door: Marlies van den Berg
Blijf op de hoogte en volg Marlies
11 November 2017 | Kenia, Msambweni
Om van deze dag bij te komen hebben we nog een heerlijke zondag in Mbuyu beach doorgebracht (net als de week ervoor). Aangezien Anne en ik nog steeds graag blijven ontdekken, waren wij onderweg uit de matatu gestapt om Kanana, een dorp in de buurt, te verkennen. Dit was een leuk uitstapje maar de warmte liet ons toch maar weer snel instappen in een andere matatu om richting Mbuyu beach te gaan. Bij de, laten we het maar even noemen, bushalte om over te stappen op de pikipiki’s zagen we opeens dat het stuk land links helemaal was ondergelopen met water. Het is namelijk de korte regentijd en dat merken we. Van het een op het andere moment kan het zo hard regenen dat het je verbaasd als het dak blijft liggen en staat de hele weg blank. Maar goed, wij hoorden wat gepraat over crocodiles en besloten aan een nieuw avontuur te beginnen: onze eigen safari. Eenmaal bij het water aangekomen zagen we in dat dat toch niet zo handig was en lieten we het bij wat foto’s van het indrukwekkende landschap. Toen maar snel achterop een pikipiki gesproken en naar Mbuyu beach gereden. Hier hebben we gezwommen, of althans gelopen want zwemmen is lastig, in de (zeer) warme oceaan en baantjes getrokken in het zwembad. Al zonnebadend op ons handdoekje sprongen de aapjes boven ons langs, maar vielen ook soms de regendruppels op ons ingesmeerde huidje. Wat overigens erg bijzonder was, want er waren geen wolken boven ons aanwezig.
Maar naast al deze onwijs leuke dagen is het ook nog steeds de bedoeling dat er gewerkt wordt en dat werd er zeker. Eén hoogtepunt was het ondertekenen van het samenwerkingscontract met APDK, de organisatie waar ik een aantal dagen heb meegelopen (zie blog ‘Kleine dappere vrienden’). Dit moment was een bevestiging van de hulp (bijv. rolstoelen, spalken, operaties en trainingen) die we elkaar gaan bieden. Een belangrijke stap dus. Een ander hoogtepunt was het uitdelen van zes rolstoelen aan kinderen met een fysieke beperking. Het was fantastisch om te zien hoe blij de kinderen en de caregivers hier mee waren en hoe goed het voor deze kinderen was om zo te leren in een stabiele houding te zitten. En hoe die rolstoelen dan na afloop van het feestje mee naar huis gaan? Gewoon op achterop de pikipiki of bovenop de matatu. Geen probleem. Nog een ander hoogtepunt was de awareness meeting in Mgombesi, LungaLunga. Dit is een bijeenkomst voor huishoudens uit het dorp, de dorpsoudsten, de KidsCare vrijwilligers uit het dorp en andere belanghebbenden zoals het hoofd van de basisschool. In deze bijeenkomst wordt informatie gegeven over beperkingen en over de hulp die KidsCare biedt aan kinderen met een beperking, met als doel dat de mensen kinderen met een beperking naar ons toe brengen en dat het stigma over beperkingen verdwijnt. Vooral dat laatste blijkt nog hard nodig, want ook nu werden op de vraag wat oorzaken van beperkingen zouden kunnen zijn antwoorden gegeven als mismaaktheid of magie. En ga dat maar eens uit hun hoofden praten. Er zijn dus nog veel van deze bijeenkomsten nodig, maar dat gaat ons team heel goed doen!
Het veldwerk lag de afgelopen twee weken een beetje stil door de harde en vooral grote hoeveelheid regen. Maar ik miste het bezoeken van de huishoudens (en was een beetje eigenwijs) dus vorige week woensdag gingen we toch het veld in om vijf huishoudens te bezoeken. Geen goed idee. Na nog geen 200 meter waren we al zeiknat geregend en links en rechts van ons zagen we alleen maar modderige wegen. Maar onze Keniaanse metgezellen wilden door dus gingen we door: scheuren door de plassen, over bruggen met daaronder opeens wild stromend water en water dat langs de kant van de weg (die een modderglijbaan was) gutste. Nu klinkt het wel heel heftig, maar het was best een spannend gezicht. Gelukkig hadden we na twee uur ploeteren het eerste gezin bereikt. Na een kort ‘hoi hoe gaat het’ in het Kiswahili rende de moeder alleen opeens weg want dochterlief ging bevallen dus we konden beter een andere keer terugkomen. Oke kan gebeuren. Op naar het volgende gezin. Toen we erachter kwamen dat we daarvoor offroad de heuvels in moesten wat in een landschap wat een soort moeras was geworden hadden zelfs de Kenianen de overtuiging dat dat niet zo’n goed idee was. We besloten daarom om toch maar terug te keren naar KidsCare. Dat waren toch vier leuke koude (ja echt koude) natte uren voor één bezoek wat in het water liep (kon ik niet laten). Eenmaal thuis snel een douche genomen en een spijkerbroek en trui aan en geloof het of niet, daar heb ik de rest van de middag in gelopen om het weer warm te krijgen.
Toch vind ik het hier nog steeds ontzettend leuk en na deze, om Els woorden te gebruiken, motorsafari werd ik alleen maar enthousiaster om blijkbaar ook andere kanten van Kenia te zien. Mede hierom en omdat mijn planning met Anne voor leuke uitjes verder liep dan 3 december en ik eigenlijk toch nog heel wat werk te doen heb, heb ik besloten om nog maar gewoon 20 nachtjes langer te blijven (jeeeee). En dus kom ik niet 3 december, maar 23 december naar huis. Nu maar hopen dat er geen sneeuwstorm ofzo komt zodat ik kerstavond op Istanbul airport moet vieren met baklava in plaats van kalkoen en haricot verts. Maar dat zal heus niet.
Aangezien ik in deze blog meer dan twee weken moest bespreken staat er lang niet alles in wat ik heb meegemaakt (maar ja het moet ook een beetje aantrekkelijk blijven om te lezen hè). Als je nou wel die details wilt weten, schroom niet om een appje o.i.d. te sturen. Dat vind ik alleen maar leuk. Voor nu veel succes met de zwartepietendiscussies, het krabben en de files door de regen maar geniet vooral van alle leuke en fijne dingen die jullie hebben en doen!
Veel liefs,
-
11 November 2017 - 17:14
Gerard Geenen:
Hi Marlies, Wat heerlijk om te lezen hoe je gelijktijdig geniet en zoveel goed werk doet. Was echt een geweldige verassing toen je vertelde dat je nog langer bleef. Voor mij en voor het hele team!
Ze zijn allemaal blij met je. Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley